قبل از اولین قدم‌های دشوار و نامتعادل، کودک شما نه ماه اول را تمرین می‌کند تا بتواند از حالت خوابیده به نشسته تغییر کند. رشد منظم و برنامه‌ریزی شده که از کنجکاوی سیری ناپذیر آن‌ها برای لمس، دیدن و بو کردن همه چیز، نشأت می‌گیرد. چه چهاردست‌وپا و چه ایستاده، حالت قرارگیری او تا زمانی که می‌تواند آزادانه به همه جا دسترسی پیدا کند، مهم نیست... یا تقریباً مهم نیست! شما می‌توانید به پیشرفت کودکتان کمک کنید، اما با سرعت خود او، زمان راه رفتن کودک خیلی هم مهم نیست و تا قبل از ۲۰ ماهگی هیچ عجله‌ای وجود ندارد. تنها ۳% از کودکان قبل از ۹ ماهگی می‌توانند بدون کمک راه بروند و کمتر از %۶۰ در زمان یک سالگی‌شان.
کودکان نوپا به عضله نیاز دارند
مرحله اول: گرم کردن شکم و بازوها.
در هفته‌های ابتدایی پس از تولد، کودک شما یاد می‌گیرد تا گردن و کمر خود را نگه دارد تا ۴ ماهگی برای تمرین‌های شدیدتر آماده می‌شود.
برنامه: پدال زدن با پاها، چرخش بازوها، غلت زدن به راست و چپ، بهترین نرمش برای عضله‌های شکم.
کودک شما اکنون می‌تواند خود را بر روی دستانش نگه داشته و سر خود را به بالا بکشد. برای دو ماه دیگر، این حالت را بیشتر خواهید دید. با کنجکاوی وصف‌ناپذیر برای کشف جهان اطرافش غلت زدن به این سمت و آن سمت را تمرین می‌کند و سینه‌خیز حرکت می‌کند. تلاش آن‌ها، پدر و مادر را به خنده می‌اندازد!
مرحله دوم: نشستن، کشیدن و ایستادن!
از حدود ۸ ماهگی، رشد کودکتان کم‌کم به مراحل جذاب خود می‌رسد. یک پیشرفت خارق‌العاده که کودک را قادر می‌سازد تا بایستد و با دستانش اجسام را نگه دارد (حالا می‌توانند بهتر نیز ببینند). حالا کودک شما از وجود و فواید اعضا بدن خود آگاه است و می‌داند که می‌تواند به تنهایی، به محیط اطرافش دسترسی داشته باشد.
مرحله سوم: نشستن، کشیدن و ایستادن!
بین ۹ تا ۱۲ ماهگی، کودکتان استراتژی‌های مختلفی را به کار می‌گیرد تا به آنچه که می‌خواهد، برسد. ابتدا چهار دست‌وپا، سپس بر روی زانوها و پس از آن، به کمک نگه داشتن دست‌های پدر و مادر و سرانجام به‌صورت ایستاده. حتی اگر تعادل کودک شما کم است، به تدریج با نشستن‌ها و ایستادن‌های مکرر، اعتماد به نفس بیشتری کسب خواهد کرد.
مرحله چهارم: ایستادن، یک قدم، دو قدم و هنوز هم تعادل دارد و ایستاده است. این یک پیروزی بزرگ است!
تمام چیزی که حالا نیاز دارد، کمی اشتیاق و تلاش است تا به تنهایی به راه بیافتد (به طور متوسط بین ۱۰ تا ۱۳ یا ۱۴ ماهگی). اولین قدم‌های کودکتان برای هر دوی شما فراموش‌نشدنی خواهد بود! اگر زمان راه رفتن کودک شما به تاخیر بیفتد مثلا تا ۱۹ و ۲۰ ماهگی هنوز راه نیافتاده باشد، حتماً با متخصص اطفال خود مشورت کنید.
برخی ترفندها برای الهام بخشی و ایجاد اعتماد به نفس
-
کفش‌ها یا دمپایی‌های مناسب
اولین سوال این است که آیا کودک شما نیازی به کفش دارد یا خیر؟ پاسخ کارشناسان این است که تا آنجا که می‌شود، خیر.
در خانه، اجازه دهید پاهای کودکتان با سطوح نرم و سخت در تماس باشد. این بهترین راه است تا پای آن‌ها حرکات چرخشی مناسب را تجربه کند.
زمانی که بیرون هستید، از کفش‌های نرم و سبک یا دمپایی‌های با روی پوشیده و بند برای نگه داشتن درست پا، برای کودکتان استفاده کنید.
- نرده محافظ
نرده‌های محافظ در هر اندازه و با هر جنسی، فواید بسیاری دارند. هم به کودک اجازه می‌دهد تا به تنهایی و با نگه داشتن میله‌ها بایستد و پاهای خود را به طور ایمن کش دهد و هم وقت آزاد به شما می‌دهد تا به کارهای خود برسید. این نرده خیلی از مواقع بسیار به کار می‌آیند!
کمک به کودک برای راه رفتن بدون خسته کردن بازوهایش
برای چند ماه یا حتی ۲ یا ۳ ماه، کودک شما می‌خواهد با نگه داشتن دستان شما، راه برود. ابتدا با شک و دودلی یک قدم بر می‌دارد، سپس قدمی دیگر تا آنجا که به تدریج احساس راحتی و اعتماد به نفس بیشتری پیدا می‌کند. اما شاید هنوز آماده رها کردن دستان شما نباشد. مهم است که عجول نباشید و به‌خاطر تلاش‌هایی که می‌کند، تشویقشان کنید. حتی اگر کودکتان یک انگشت شما را نگه داشته باشند، هنوز احتیاج دارد به شما تکیه کند.
- اسباب بازی (کامیون، چرخ دستی و ...)
در ۱۰ تا ۱۲ ماهگی، کودک تنها یک چیز می‌خواهد؛ کشف کند که در آن سمت اتاق یا باغ چه خبر است. مشکل عدم توازن بین خواستن و توانستن است. کودک باید راه برود تا به آنجا برسد!
اسباب بازی‌هایی که برای تکیه دادن کودک هنگام راه رفتن هستند، می‌توانند بسیار مؤثر باشند.
دیدگاه
زمانی که کودک می‌افتد، چه کنیم؟
در بیشتر مواقع، افتادن‌های جزئی روزانه جدی و نگران‌کننده نیستند، حتی اگر تعداد بسیاری زخم و کبودی به جای بگذارند. از غمناک کردن موقعیت و استفاده از الفاظی مثل «مراقب باش، الان میفتی، خودت را زخمی می‌کنی»، بپرهیزید. کودک شما بسیار ریسک می‌کنند ولی این طبیعت یادگیری راه رفتن است. اگر فرزندتان به خودش صدمه زد، این اتفاق را زیاد جدی نگیرید و او را تشویق کنید تا دوباره به راه رفتن ادامه دهد! با این حال باید همیشه مراقب او باشید، لبه‌های تیز را بپوشانید، وسایل شکستنی و اجسام نوک تیز را از دسترسش دور نگه دارید و درب‌هایی را در مقابل پله‌ها قرار دهید.
**این مطالب صرفاً جهت افزایش اطلاعات عمومی کاربران است و هرگز جایگزین توصیه‌های پزشک، انجمن‌های علمی و سایر منابع معتبر نمی‌باشد. ازآنجاکه هر مادر و کودک از مادر و کودک دیگر متفاوت است، کلیه آمار و ارقام ارائه شده در این وبسایت می‌تواند با توصیه پزشک برای هر مادر و کودک متفاوت باشد.
